1η Συνομιλία: Ολίνα Ανδρίτσου

Κακά τα ψέμματα,τα τελευταία χρόνια απο την χώρα μας , σε διάφορα αθλήματα, έχουν περάσει πολλά παιδιά-ταλέντα. Δυστυχώς τα περισσότερα απο αυτά χαθήκανε ή δουλευθηκαν όσο έπρεπε ώστε να συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία.Κάπου εδώ έρχεται και η Ολυμπία.Στα 16 της χρόνια μετά απο σωστή δουλειά που γίνεται στον Μέγα Αλέξανδρο (κι αυτό γίνεται αντιληπτό απο τα αποτελέσματα καθως και απο τις παικτριες που στελεχώνουν κι αλλες ομάδες της Α1 που ειναι απο τα Γιαννιτσά) ειναι βασικό στέλεχος της Γυναικείας ομάδας, έχει συμμετοχές σε Challenge Cup και ειναι μέλος της Εθνική ομάδος Νεανίδων.

Όσοι απο εσάς είχαν την τύχη να δούν τα περσινά παιχνίδια Νεανίδων που έγιναν στην Σλοβακία, θα κατάλαβαν εκ πρώτη όψις πως η Ολίνα ήταν το ... γκάζι που χρειαζόταν στην επίθεση.


- Πότε ξεκίνησες το χαντμπωλ και που?
Ο: Ξεκίνησα το 2002 στην ηλικία των 4 απο την Καστοριά.

- Μεγαλύτερη ατομική και μεγαλύτερη ομαδική επιτυχία?
Ο: Μεγαλύτερη ομαδική επιτυχία είναι τα πανελλήνια ηλικιακά πρωταθλήματα που έχουμε κατακτήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Ενώ μεγαλύτερη ατομική επιτυχία μου είναι στο πανελλήνιο 2012 ανεδείχθη mvp του πρωταθλήματος.

- Ποια ήταν η χειρότερη σου στιγμή ως αθλήτρια? 
Ο: Ήταν όταν λόγο τραυματισμού έπρεπε να είμαι εκτός, και έβλεπα την όμαδα μου να αγωνίζεται και να παλεύει χωρίς εμένα.

- Ποια ειναι η ομαδα του εξωτερικού στην οποία εχεις την μεγαλύτερη συμπάθεια?
Ο: Εχω μεγάλη συμπάθεια στην THW Kiel, στην Gyori Audi ETO KC και στην Larvik.

-Πιστεύεις πως ειναι εφικτή για σένα μια μεταγραφή στο εξωτερικό?
Ο: Είμαι στην αρχή της πορείας μου δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί. Ο καθένας μας θα ευχόταν μια μεταγραφή στο εξωτερικό.

- Πως νιώθεις που απο αυτή την ηλικία πρωταγωνιστείς σε μια ομάδα γυναικών?
Ο: Στην αρχή φοβόμουν πως δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της Α1. Αλλά με με την βοήθεια και τις συμβουλές που δίνουν
οι εμπειρότερες συμπαίκτριές μου και οι προπονητές μου, συνεχίζω την προσπάθεια.

- Πως ειναι να αγωνίζεσαι για την εθνική ομάδα?
Ο: Είναι πολύ μεγάλη τιμή για έναν αθλητή να εκπροσωπεί την πατρίδα του φορώντας το εθνόσημο.

- To μεγαλύτερο "μαθημα" ζωής που μου έδωσε ο αθλητισμός ειναι .... ?
Ο: Πως ακόμα και στις ήττες πρεπει να μην απογοητεύομαι και τα παρατάω πάντα να συνεχίζω.

- Αν οχι χαντμπωλ, θα επέλεγες ...?
Ο: Θα επέλεγα στίβο (συγκεκριμένα ταχύτητες ή άλμα εις μήκος).

- Μεγαλύτερο ταξίδι που έκανες μέσα σε λεωφορείο για να μεταβείς σε τοποθεσία για αγώνα?
Ο: Αν και δεν έχω κάνει πολύωρα ταξίδια για κάποιον αγώνα, το μεγαλύτερο ήταν 9 ώρες
.
- Εχεις βρεθεί ποτέ σε θέση να εξηγήσεις σε κάποιον τι ακριβως ειναι το άθλημα που υπηρετείς?
Ο: Ναι, εχω βρεθεί πολλές φορές.

- Ενιωσες πως το κλίμα στην ομαδα σου ήταν αρνητικό προς το μέρος σου?
Ο: Όχι, ποτέ! Είμαστε πολύ δεμένες.

- Βρέθηκες ποτε με συμπαίκτρια-συμπαίκτριες  που πίστεψες πως δεν θα έπρεπε να βρίσκετε μαζί σας?
Ο: Όχι γιατί η κάθεμια προσφέρει κάτι δικό της, κάτι ξεχωριστό και αυτό μας κάνει πιο δυνατή ομάδα.

- Αν και σε μικρή ηλικια,σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις?
Ο: Δεν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό μου κάτι τέτοιο. Όσο μπορώ και είμαι καλά θα αγωνίζομαι.

- Υπήρξε φορά που το χαντμπωλ επηρέασε την προσωπική σου ζωή σε σημαντικό βαθμό? (σε σημείο να μαλώσεις με 
πρόσωπα του στενού σου κύκλου ή ακόμα και να χαρακτηριστείς απο τον έξω κόσμο) 
Ο: Σε σημαντικό βαθμό όχι. Αλλά δεν λείπουν οι καυγάδες με τους γονείς μου για τον χρόνο που αφιερώνω στο χαντμπολ και όχι στο διαβασμα.

- Δυστυχως βλέπουμε μια αποξένωση της γυναικείας χειροσφαιρισης εντός των ελληνικών τοιχών. Πιστευεις πως
θα συνεχιστεί αυτη η κατάσταση ή θα υπάρξει επιτέλους μια ανοδική πορεία?
Ο: Το γεγονός αυτό με θλίβει ως νεαρή αθλήτρια. Παρόλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που μας προωθούν και πιστεύουν σε εμάς έτσι ώστε η γυναικεία χειροσφαίριση στην Ελλάδα
να έχει μια ανοδική πορεία. Τα πράγματα όμως είναι δύσκολα, και το μέλλον του αθλήματος εντός των ελληνικών συνόρων ειναι αμφίβολο.

- Ειναι στα πλάνα σου το να γίνεις προπονήτρια? 
Ο: Στο αμμέσο μέλλον όχι, αλλά δεν μπορώ και να το αποκλείσω.


- Τελειώνοντας θα ήθελα να εκμεταλλευτώ το βήμα που κανένας δε μου έδωσε αλλα το πήρα μονος μου και απο τα views πρόσεξα πως πολλοί ειστε αυτοί που το επισκέπτεστε.
Θα ήθελα να ευχηθώ και να ελπίζω πως η Ολίνα και φυσικά οι γονείς της θα κάνουν ό,τι μπορουν για να συνεχίσει την ανοδική της πορεία.Φυσικά,δε το λέω αυτό με σκεπτικο την παραμονή της στην Ελλάδα.Ναι, καταλαβαίνω πως οι καιροί ειναι δύσκολοι και πως πρεπει να σκέφτεται πανω απο ολα τα μαθήματά της, καμια απολύτως αντίρρηση.
Απλά τα σημάδια που μας δείχνει μπορούν να σημάνουν την μεταγραφή της για κάπου καλύτερα.

Υγ: ...και ειναι πολλά τα ταλεντάκια στην χώρα μας ...